ไดอารี่เด็กเ(ก)รียน ตอน ฝ่าวิกฤต O-net สะท้านพิภพ

เนื่องจากไม่รู้จะลงอะไรแล้ว

ครูฝันก็ไม่อยู่ไปเวียดนาม จึงไม่มีใครมานั่งตั้งมู้ใหม่ๆ

ทำให้แอดมินจอมอู้ตัวนี้ต้องออกโรง ชะแว้บ

ขอมอบเครดิตให้ท่านหัวหน้าของข้าน้อย พี่ไม้เอกน่ะเอง ที่คิดค้นไดอารี่เรื่องนี้ขึ้นมา

ไปอ่านกันเลยดีกว่า

ไดอารี่เด็กเ(ก)รียน ตอน ฝ่าวิกฤต O-net สะท้านพิภพ

สวัสดี!! สวัสGood!! สวัสGreat!! ปีนี้ข้าผ่านปีใหม่มาทั้งหมดในชิวิตเป็นจำนวนเต็มแสดงค่าได้ ตามเลขฐานสิบว่า "สิบเจ็ด"
"17" "๑๗" "XVII" พอดีตามมาตรฐานของนักเ(ก)รียนไทย

สมองสามศอกสองคืบห้านิ้วก็ถึงเวลา ที่ข้าต้องเข้าสู่สังเวียนการ...ศึกษา!!!

แม้ว่าหัวใจที่ไร้จิตใจของ ข้า want จะ "สิกขา" มากกว่าก็เถิดหนา

พระบิดรมารดาที่ love ยิ่งก็ทรง want จะให้ข้าได้เติบใหญ่ศึกษาเล่าเรียนจน...อ้อ เติฐใหญ่ต้องวางไว้ตรงนี้นี่ฝ่า...

เอาเป็นว่าที่พล่ามมาช่างมันเหอะ คือข้าต้องปะทะแข้งกับเหล่า ข้อสอบ!! มหาศาล

และก็เป็นอีกคราวที่ ต้องมาอยู่ใต้บาทาเทอะทะท่วมเงินตราค่า Gat Pat ของสตรีนางหนึ่ง

นาม มารดาประทาน "อุทุมพร" สกุลบิดาประทาน "(ขอสงวน)"

นานๆไป เจ๊หล่อนก็ได้รับนามเสริมว่า "อุทุมพร จอมนางมาร"

เพราะสิ่งที่นางทำ นางทำ และนางทำ!!!

คราวก่อนตอนที่แล้ว ข้าสมัครสอบ Gat นรก Pat...[Sensor] และหล่อนก็ชาร์จข้าเป็นค่าราคางวดตีเป็นสกุลเงินไทยถึง 1400 บาทถ้วนไร้เศษสตางค์

OH!! God!! เอาไปซื้อเสื้อแมนยูดีกว่าไหม๊!!

ณ วันนี้ วันสอบ O-net 20 กุมภาพันธ์ พุทธศักราช สองพันห้าร้อยสิบสาม

เพียง หนึ่งเดียว~ วิชาแรกวิชาเดียว~ เท่านั้น

ข้าก็ได้ติดสถานะ ช็อต!! จากสกิล Ex-[am] Impact [ที่ไม่ใช่ Deep] ของจอมนางมารนั่นเข้าเต็มๆ

อะไร กันนี่!! ข้อสอบแบบตอบมากกว่าหนึ่งข้อ...ย้ากก!!!

นึกในใจ แล้วหล่อนจะให้ข้าตอบ 2,3 หรือ 4

ถ้ามันมี 8 ตัวเลือก ข้ามิมึนกบาลจนเลือดกำเดากระฉูดเลยรึ?

โอ้ว!! บางข้อ.. ข้าอ่านกี่ีทีก็ตอบได้ข้อเีดียว ไฉนข้าต้องยัดเยียดคำตอบเพิ่มให้มัน "มากกว่า 1 ข้อ"

ข้าไม่เข้าใจ!!! ข้าไม่เข้าใจ!! ข้าไม่เข้าใจ!

การส อบ 1 วิชาให้เวลาข้าท่วมท้นยาวนานถึงสองชั่วโมง = 120 นาที = 7200 วินาที

เจ็ด พันกว่าวิ! เยอะชะมัดเลยเฟ้ย ข้าทำเสร็จก่อนวิที่ 4000 ซะอีก

สามพัน กว่าวิที่เหลือข้าเลยใช้ในการเข้าฌาณเฝ้าองค์พระศรีอาริย์าเผื่อท่านจะ บอกกล่าวทางหลุดพ้น

แต่แล้วข้าก็ตระหนักได้ว่าท่านยังไม่มาจุติ ...ฟาล์วไป

เมื่อใกล้จะหมดเวลา ข้าก็ยัดเยียดเยื่อต้นไม้แปรรุปเปื้อนคาร์บอนใส่มือท่านผู้อาวุโสที่สละเวลา อันมีค่ายิ่งของท่านมานั่งจดจ้องข้าหลับ...อย่างเต็มใจ

Why? Why? สอบเสร็จรอบแรก 10.30 รอบสอง 13.30 พักรอบละ 1 ชั่วโมง

เวลาเที่ยง อันมีข้าวของข้าละลายไปไหนกันล่ะฟะ?

ข้าก็เลยรีบจ้วงอาหารมื้อสาย เข้ากระเพาะก่อนเวลา 11.30 .....แม้ว่าอาจารย์ผู้คุมท่านจะพยายามสั่งให้ไปก่อนสอบอย่างน้อย[ย้ำอย่าง น้อย] 15 นาที!!

เข้าไปทำ..mofo..ไรฝ่ะ ฝนชื่อ? นาทีละตัวหรือย่างไร?

วิชาตัวเลขมหัศจรรย์...เป็นการออกข้อสอบี่ Shock!! อีกครั้ง เนื่องจากว่า

มันมีเพียง 40 ข้อ! 40 คะแนน?

O-net? ไม่ได้เต็ม 100 คะแนนหรือท่าน? ข้าเิ่ริ่มมึนงง? =*=

ทำ 40 ให้เป็น 100 ถ้ามันยากนักท่านก็ไม่ต้องมาออกข้อสอบหรอกเฟ้ย เว้ยวะ

หลับต่อ ไปในวิชาคณิตศาสตร์...

"คาบต่อไป จะเป็นการสอบวิชาภาษาอังกฤษ"

ต่อ ไป Por' ...เมิงเสะ...ข้าอยากหนีกลับนครจะตายโกรง

สอบแค่ 2 วิชาได้ป่าววะ? ไม่ใช้ซะหน่อย ฟร๊าย ฟราย ฟราย

โอ๊ะ...โอ๊ะ...นังจอม มารอัดสกิลใส่กรูอีกแล้วว้อย!!! กรูยังไม่ทันจะใส่เกราะเลยเนี่ย

เลือด กรูกำลังจะพุ่งหมดหลอด...โอ้ว...ม่าย....จ๊อดดด

บอกข้าทีว่าข้าต้อง ตอบ 2 ข้อ ข้าถึงจะได้ 1 point

นั่นยังพอจะถูไถไปได้เพราะมันเป็น Conversation

ผ่านตอนที่1ไปได้

กวาดลูกกะตาลงถึงขยะ เฮ่ย ดูตอน 2 สิ ข้าก็เข้าสู่โหมด ช๊อก อีกครา

ไหงมันมี 16 ช้อยส์วะ...

Error... ทั้งข้าทั้งประเภทข้อสอบ...[ครืดคราด...]

วินาทีนั้นข้าอยากจะทุ่ม ดินสอลงโต๊ะ กระโดดลุกขึ้นยืน วิ่งร้อยเมตรไปตึก Niets

แล้วกระชาก คอเสื้อนังพญาอุทุมพรมาเชือดคอหอยทีเดียวเชียว

แต่...เพราะข้ายังมี หิริโตตัปปะและมรรยาทอันน้อยนิด สิ่งี่ข้าทำได้และได้ทำก็เพียงนั่งขบฟันเขี้ยวลิ้นทำมันจนจบ part

แล้ว ข้าก็เปรมปรีดา เพราะเห็นกระดาษคำตอบมันหมดแล้ว แปลว่าข้าทำเสร็จแล้วใช่หรือไม่

ไม่!!!!!!

นั่นคือทั้งคำตอบ ของคำถามข้างบน และเสียงกรีดร้องในหัวจิตหัวใจของข้า

เป็นเพราะข้า เกิดความสงสัยว่าเหตุใดวะ? กระดาษคำตอบมันถึงเหลือเยอะ...

เมื่อข้า พลิก...เฮ้ย!! มันมีอีก 50 กว่าข้อ!!

แถมเป็น Reading อีกแน่ะ ไม่นะ!!!

ข้าก็เลยพลิกกระดาษคำตอบและตระหนักว่ามันมี...ข้างหลัง....




ไว้ให้พี่ไม้เอกมาต่อเองละกันเนอะ

แต่งต่อเลยดีกว่า เพราะภาคสองมารอจ่อละ

.
.

โอ้ว เจทท โด้ ว้าก้าา ไม่นะ อะไรนักหนาเนี่ย เสร็จกัน มัวแต่ตะลึงอึ้งทึ่งก็จะทำไม่ทันนะครับนะ

ข้าก็เลยรีบอ่านรีบปั่นรีบฝน แต่เจ้าทั้งหลายก็คงจะตระหนักรับรู้อยู่เต็มสายเลือดว่า

... ข้อสอบ Reading มันอ่านง่ายทำง่ายทุกอันเร๊อะะะ

โซ Butsop มากมายหลายสถาน แต่ข้าก็ผ่านมันมาได้ในที่สุด ยังดีที่มีเวลาเฝ้าทวยเทพอีกพันกว่า ๆ วิ

หึหึหึ..........

และแล้ววันที่ 1 ก็สำมะเร็จเสร็จผ่านไปได้อย่างทอระหดและทอระมาน

เล็ท สะ โก ทู เดอะ เฮล นาว นางพญาจอมมาารรรร ฮึ่ยยยยย %^#%#^%^

.......................................................................................................

The second day.....

อ๊ากกกก การลืมตาลุกตัวขึ้นมาตั้งแต่ตีห้าครึ่งมันใช่วิสัยปีศาจเมืองไทยใจอังกฤษอย่างข้ารึ

ทุกวันนี้ข้าแทบจะทำตัวตามตารางแดนผู้ดีอยู่แล้ว... เหตุผลกลใดข้าจึงจะต้องมา "ตื่นเช้า"

เพื่อไปสอบ โอออ เนตตตต ง้านเหรอ O(h! shit) N(i)et(S)

บ่นมากเพียงใดก็ต้องไปอยู่ดี ฮึ่มๆๆๆ ประสานมิตร ประสานมิตร ประสานมิตร

ไหงไม่ให้กุนอน รร ซะเลยล่ะหืมมม จะได้ไม่ต้องข้ามน้ำ (เจ้าพระยา) ข้ามทะเล (สาบ) จากเมืองทุเรียน (เหม็น)

มาถึงที่นี่ ซึ่งอดีตเคยร่มรื่นรุ่งเรืองเรียกว่าทุ่งบางกะปิ พอเถอะ เลิกพล่ามได้แล้ว

ทุกสิ่งทุกอย่างเป็นเช่นเดิมเว้นแต่วิชาที่ต้องเข้าสอบ

วันนี้ข้าจะต้องเข้าสอบวิชามรดกตกทอดจากท่านพ่อขุนรามคำแหงมหาราช แต่มิใช่เพื่อไปเรียนมหาลัยชื่อนั้นแน่นอน

หากสอบเพียงแค่ว่าพ่อท่านชื่อแม่ท่านชื่อพี่ท่านชื่อ ข้าคงกาไม่ถึงยี่สิบวิแล้วเดินออกอย่างเริงร่า

ไม่สิ ไม่ มรดกทางภาษามันลึกล้ำกว่านั้น เพราะมันเอาไปสร้างอะไรมากมายได้ม่ายรุจบเอวังขังขาด

โอ้... นั่นคือสิ่งที่ข้าต้องสอบ แต่.....

ผิดคาด!!! อาจารย์ผู้ออกข้อสอบวิชาภาษาไทยช่างเป็นผู้สำนึกละอายต่อบาปมีหิริโอตตัปปะสูงส่ง

โอ.. นี่สินะ เมตตาธรรมค้ำจุนโลก ขอให้ท่านเจริญ ๆ ยิ่งเถิด

เพราะภาษาไทยเป็นวิชาที่.... ไม่มีการพลิกแพลงของข้อสอบเลย!!!!

ท่านคงต้องฝ่าดงเขี้ยวเล็บเหล็กแหลมแหลนหลาวยาวยิ่งของนางพญามาเพื่อ ยาว ว่ะ ซน เช่นพวกข้าสินะ

ช่างซาบซึ้งเปรมปรีดิ์ในดวงจิต ... โอ๊ะ ไม่ใช่เวลามาแต่งกลอน

แต่ก็เป็นกลอนที่ห่วยแตกไร้สัมผัสใน ห้าห้าห้า มีบทอัศจรรย์ อัศจรรย์ ในข้อสอบ อารมณ์ดี อารมดี รมดี ขี้เกียจพูดละ

ขอบอกว่าการสอบวิชานี้ ช่างเป็นอะไรที่ ลัลล้าาา มากมาย มหาศาล

หากมันถูกเติมเต็มด้วยอาหารรสชาติงดงามตอนสิบโมงครึ่งอาจจะเป็นสิ่งที่สมบูรณ์แบบ

แต่นั่นก็เป็นเพียงแค่ความฝัน... และความหวังลมแล้งฝนหนาวใบไม้ผลิร่วงเกรียวกราวของข้า



ยังไม่จบ เด๋วค่อยมาต่อ

เฮ้อ! อ่านแร้วมึน
จะสงสารท่านหัวดีไหมหนอ

เอาเปงว่ามีรัยจาฝากhttps://www.youtube.com/watch?v=MkBygtLaIOI